در آغاز عصر اینترنت، مردم به استفاده از این پدیده و اصطلاحا آنلاین شدن خو گرفته بودند ولی حضور آنان به مدت طولانی نبود. بر خلاف این حالت، اکنون ما به مدد بهره گیری از تلفن هوشمند تقریبا لحظه به لحظه در اینترنت حضور داریم و حتی کار به جایی که کشیده که گوشی تلفن همراه حتما باید روی میز کنار دست مان باشد. زندگی دیجیتالی ما حالا دیگر واقعیتی به اندازه پول پیدا کرده است و مباحث و مناظراتی که در باب حریم خصوصی در اینترنت می شود عملا تا حدودی به آزادی های سیاسی هم ربط پیدا می کند.
مطلب پیشنهادی: درنگی بر قدرت اپل و دیگر غول‌های فن‌آوری
از حول و حوش دنیای این مباحث و مشاجرات نتایج و یافته های کاملا متفاوتی به دست می آید.
چندی پیش، دادگاه عالی هند مصوب کرد که اصل حفظ حریم خصوصی افراد را در این باره به مرحله اجرا بگذارد.
این امر باعث تا در برنامه های اجرایی دولت هند اختلال و یا دست کم تاخیر ایجاد شود اما این اطمینان حاصل گردد که هر کسی در کشور حق دارد تا فردیت یگانه و خاص خود را داشته باشد.
از این رو، در وهله تئوری و فرضیه ( چراکه در عمل فن آوری همیشه ناقص است و کم و کسر دارد ) بیش از یک میلیارد انسان بتوانند از در امان ماندن فردیت خودت آسوده خاطر شوند.
در همین حال کشور چین مسیر مخالف را در پیش گرفت و مقررات و ساز و کاری را در پیش گرفت که ضمن آن این اطمینان به دست می آمد که هیچ کس نمی تواند در رسانه های اجتماعی مطلبی را بدون دسترسی آسان به هویت واقعی فرد انتشار دهد.
مطلب پیشنهادی: سانسور اینترنت از دیدگاه گاردین؛ امری ضروری اما دشوار
دولت چین به هیچ عنوان اعتقاد به این امر ندارد که افراد جامعه حق برخورداری از حریم خصوصی داشته باشند.
این موقعیت مشابه به موقعیت حاکم بر صنعت فن آوری آمریکا است چرا که اطلاعات شخصی افراد بنیاد و اساس تولید ثروت بی حد و حصر به شمار می آید.
در همین اثنا در ایالات متحده آمریکا، قانون احترام به حریم خصوصی در ۵۰ سال گذشته محل مناقشه اصلی در حوزه فرهنگ بوده است و زمینه ساز توجیه قانونی برای بروز و ظهور انقلاب شهوت گرایی بوده است.
حریم خصوصی همیشه و هنوز محدودیت های خاص خودش را دارد و آن جه حایز اهمیت است این حقیقت نیست که هر کسی در زندگی خود رازهایی دارد بلکه این گونه قلمداد می شود که هر فرد حامل اسرار و رموزی است که ممکن است به کار کسی آید.
از این منظر، ابعاد محتلفی را می توان برای ملاک و معیارهای حریم خصوصی متصور شد.
از جمله می توان به توانایی حفظ و حمل اسرار برای دولت ها اشاره کرد؛ از شرکت های خصوصی گرفته تا رسانه های اجتماعی و نیز همسایگان ما و در همه این حوزه ها اصولی که در عصر پیش از دیجیتال به نظر شفاف می آیند به راحتی قابل ترجمه به و انتقال به دنیای دیجیتال نیستند.
مصالحه و کنار آمدن با حریم خصوصی برای راحتی کار و حتی حصول به قدرت یکی از بسیاری از انسان ها از دستیابی به آن خوشنود می شوند.
در غرب تعداد خیلی اندکی پیدا می شوند که در گوشی های هوشمند خود حامل اسرار مهم و حایز اهمیت باشند؛ اطلاعاتی از قبیل این که فرد با چه کسی صحبت کرده، کجا بوده است، چه نوشته است، چه خوانده است، چه چیز تماشا کرده و چه عکس هایی دارد؟
در عرض چند سال اما با یک عمل ساده لاگین شدن به راحتی همه زندگی ما در دسترس کسانی قرار گرفته است که بر فضای مجازی نظارت دارند.
زمانی که این منابع قدرت دست به سوء استفاده از این اطلاعات می زنند، چون مجهز به لوازم و نرم افزارهای جاسوسی هستند و برخی از سر حسادت درون زندگی زنان و مردان سرک می کشند، تبدیل به چهره های خوفناک و هول انگیز می شوند اما بیشتر مردم ترجیح می دهند چنین کسانی را نادیده بگیرند و خوش باورانه سر در زندگی خویش کنند .
مطلب پیشنهادی: گوگل؛ ابر قدرت بدون رقیب در دنیای فن آوری !
برخی از محدودیت ها در حریم خصوصی به شکل آشکار شوق انگیز و خواستنی است.
در واقع، چنین محدودیت هایی برای هر شهروندی لازم و ضروری است.
نوع حریم خصوصی که نهایت منجر به پنهان شدن هویت ها می شود می تواند به شکل آنلاین تخریب های در جوامع ایجاد کند.
اعتبار دهی و مسئولیت پذیری از جمله عناصر مهم هر جامعه ای است.
چنان چه شما ندانید به چه کسی اعتماد کنید، پر پیدا است که نمی‌توانید به اطمینان خاطر در خصوص کسی برسید.
اما اگر حریم خصوصی در کار نباشد ممکن است خطراتی افراد جامعه را تهدید کند.
مطلب پیشنهادی: آموزش فعال‌سازی رادیو در گوشی ویندوزفون لومیا ۹۵۰
وقتی شما به غریبه ها اعتماد می کنید و اطلاعاتی از خود در اختیار آنان می گذارید واضح است که به این افراد قدرت و اختیار داده اید که هر چه از شما می دانند برای مثال در رسانه های اجتماعی بازتاب دهند.
مثل حالتی که گاهی در کشور پهناوری مثل چین رخ می دهد.
نمونه زنده و مبرهن این موضوع اخبار دروغی است که در رسانه های اجتماعی منتشر می شوند و اگر چه می توان آنها را نادیده گرفت اما کار چندان ساده ای نیست اما این کار به قیمت تخریب مقام و مسئولی نیست که همه چیز را درباره همگان می داند و می تواند دست به انجام خیلی کارها بزند.
آن چه موجب حرکت از اصول به سمت عمل می شود قدرت فوق العاده شبکه های کامپیوتری برای تحکیم و ثابت اطلاعات است؛ فارغ از این که راست یا ناراست باشند.
این دسته از اطلاعات را شاید بتوان شایعات کامپیوتری نامید.
چه بسا نزد کسی حرفی بزنیم و آن حرف به گوش میلیون ها نفر برسد.
مطلب پیشنهادی: آیا گوگل از ترامپ می ترسد؟ هزینه های هنگفت این شرکت برای لابی در واشنگتن
اینها دلایلی قوی برای ایجاد قید و شرط درباره هویت دیجیتالی فرد به منظور رقم زدن سلامت اطلاعاتی مانند اعداد و ارقام مالیاتی، اسناد بانکی و حتی فهرست خریدها است.
اگر این اطمینان وجود داشته باشد که این اطلاعت در دسترس کسی قرار ندارد می تواند آسوده خاطر بود که افراد نابکار نیز از دستیابی به آنها ناکام هستند.
همچنین چنان چه ما خواهان حفظ سلامت و صحت اطلاعات خود هستیم به هویتی قوی احتیاج داریم اما قبل از هر چیز باید مطمئن بود که همه تراکنش های ما به شکلی جداگانه و به نام فرد در جایی نگه داری می شوند.
آخرین مورد مصالحه به هویت های دیجیتالی ربط پیدا می کند اما متر و معیارهای مستحکم نیازی هست تا مطمئن بود که این مصالحه در امنیت کامل است و از سوی هیچ کس قابلیت فسخ ندارد.
در هر گونه تعامل با دولت و یا کارگزاری های دولتی و حتی شرکت های خصوصی اصول کار باید مبتنی بر ضرور باشد تا اعتمادی دو طرفه همان لحظه ایجاد شود.
تنها در آن صورت است که می توانیم به دیگران اعتماد کنیم.
پس از این بخوانید: سیستم عامل اندرومدا پلتفرمی موبایل-محور و راهی به سوی ویندوز ۱۰ در موبایل
منبع: گاردین
