اگر از علاقه مندان به لینوکس هستید و می خواهید کار کردن با آن را شروع کنید، پس احتمالا تا حدی اطلاعات به دست آورده اید و می دانید که این سیستم عامل زیبا و قدرتمند، رابط های کاربری بسیار زیادی دارد و GNOME یکی از آن هاست.

در این مطلب می خواهیم رابط دسکتاپ GNOME را برایتان معرفی کنیم و از تاریخ پیدایش آن نیز بگوییم.

پس همراه چیتاسافت باشید.

GNOME چیست؟

GNOME مخفف عبارت GNU Network Object Model Environment است. اما لازم نیست تلاش کنید آنرا معنی کنید.

کافیست این یک عبارت را در مورد محیط دسکتاپ GNOME بدانید: یکی از محبوب ترین محیط های دسکتاپ متن باز موجود در دنیاست.

همان طور که قبلا هم در مطالب جداگانه اشاره کرده ایم، محیط کاربری یا همان محیط دسکتاپ، تمام آن چیزی است که شما می بینید و با آن سر و کار دارید.

مثل تصویر زیر که محیط کاربری GNOME را نشان می دهد:

این محیط کاربری هم در لینوکس یکی از ده ها محیطی است که می توانید انتخاب کنید.

در ویندوز و مک به هیچ عنوان چنین امکانی را ندارید و تنها یک محیط کاربری در اختیار تان است.

هیچ وقت نمی شنوید که یکی بگوید: ” من سیستم عامل ویندوز را با محیط کاربری ویندوز کرنل استفاده می کنم! ”

نه، شما فقط از ویندوز استفاده می کنید. انتخاب دیگری ندارید.

اما چون لینوکس توسط افراد و سازمان های متفاوت و زیادی توسعه داده شده است، اوضاع فرق می کند.

تا به این جا حتما کلمه Distribution را شنیده اید. منظور از این کلمه، تمامی قسمت هایی است که کامپیوتر شما برای اجرا نیاز دارد.

اوبونتو، فدورا، و openSUSE سه تا از مشهور ترین Distribution های لینوکس هستند.

هر کدام از Distribution ها، یک محیط دسکتاپ دارند. برخی فقط یکی دارند، برخی نیز چند انتخاب در اختیار تان می گذارند.

GNOME نیز یکی از همین انتخاب هاست.

تاریخ GNOME

GNOME برای اولین بار در اواخر دهه ۹۰ به وجود آمد.

در آن زمان دونفر به نام های Miguel de Icaza و Federico Mena این محیط دسکتاپ را به همراه نرم افزار های همراه آن، توسعه دادند.

این پروژه نرم افزاری در ابتدا به عنوان جایگزینی برای KDE در نظر گرفته شد که به جعبه ابزار QT متکی بود.

در سال ۱۹۹۹ جعبه ابزار QT نیز متن باز شد، اما در آن زمان دیگر GNOME جا افتاده و به محیط کاربری پیش فرض Distribution های بزرگی مانند فدورا و اوبونتو تبدیل شده بود.

بخشی از دلیل موفقیت این محیط کاربری، به سادگی آن مربوط می شود.

راهنمای رابط انسانی GNOME از همان ابتدا و بعد از ورژن ۲٫۰، یکی از اصلی ترین مزیت ها به شمار می رفت.

این بدان معنی است که تمامی برنامه های GNOME یک رابط کاربری مشترک دارند تا استفاده از آن ها راحت باشد.

چنین قابلیتی را در اپلیکیشن های دیگر رابط های کاربری لینوکس نمی توانید مشاهده کنید.

برای کسانی که تازه به لینوکس مهاجرت کرده اند، این مساله مشکلی نه چندان کوچک به شمار می رود.

به همین دلیل است که GNOME برای تازه کار های لینوکس بسیار خوشایند و راضی کننده می باشد.

این رابط دسکتاپ باعث شده که استفاده از لینوکس از بسیاری جهات آسان تر از ویندوز باشد.

مطلب پیشنهادی: KDE چیست ؟ نگاهی به قدرتمند ترین رابط کاربری لینوکس

GNOME3.0 در سال ۲۰۱۱ معرفی شد و تغییرات ظاهری بزرگی با خود به همراه آورد.

تسکبار قدیمی به کلی از بین رفت. همچنین دکمه های مینیمایز و ماکسیمایز.

حالا دیگر بیشتر کار های مربوط به مدیریت اپلیکیشن ها و پنجره ها توسط یک صفحه جداگانه انجام می شود، که به هیچ وجه شبیه به دیگر محیط های دسکتاپ نیست.

GNOME چگونه کار می کند؟

در این رابط کاربری یک پانل در بالای صفحه وجود دارد که اطلاعاتی از قبیل اپلیکیشن های در حال اجرا، زمان، و فعالیت ها را نمایش می دهد.

انتخاب کردن فعالیت ها (Activities) پنجره مربوط به آن را باز می کند، که اصلی ترین رابط برای اجرا و عوض کردن اپلیکیشن هاست.

در این رابط، یک سرچ بار برای جستجوی تقریبا هر چیزی در اختیار تان است. از اپلیکیشن و فایل گرفته تا سوال های ریاضی.

در اینجا دکمه ای به نام Super جایگزین دکمه استارت در ویندوز است و با استفاده از آن می توانید وارد رابط فعالیت ها شوید.

اپلیکیشن های GNOME3 فاقد Titlebar هستند. به جای آن، دکمه ها و تنظیمات دیگری جایگزین شده است.

یک دکمه تک و تنها با علامت X در گوشه سمت راست بالای پنجره، به شما اجازه می دهد پنجره را ببندید.

برای ماکسیمایز کردن پنجره، باید آن را به سمت پانل بالایی بکشید. با راست کلیک کردن هم می توانید مینیمایز کنید.

شاید در ابتدا متوجه نشوید، اما GNOME قابلیت شخصی سازی بالایی دارد.

می توانید با مراجعه به extensions.gnome.org بیشتر جنبه های رابط را تغییر دهید.

مطلب پیشنهادی: ۵ روش برای استفاده از KDE در لینوکس

معایب GNOME

این رابط دسکتاپ از انیمیشن های زیادی استفاده می کند.

هر گاه رابط فعالیت ها را باز می کنید، تمامی پنجره های بازی که دارید، از جلوی چشم تان رد می شوند.

این کار برای برخی کاربران شاید اضافی و غیر قابل قبول باشد.

برخی دیگر هم کلا استفاده از این همه انیمیشن را دوست ندارند.

آن ها ترجیه می دهند منابع سیستم به جای ظواهر بیهوده، صرف کارکرد های تخصصی و به درد بخور شود.

عیب دیگر این رابط کاربری این است که سازگاری زیادی با اپلیکیشن های غیر GNOME3 ندارد.

اپلیکیشن هایی که خارج از این استاندارد هستند، به احتمال خیلی زیاد، از تنظیمات مربوط به اپلیکیشن های دیگر محروم اند.

همین مساله موجب می شود کار کردن با GNOME گاها عجیب و غریب شود.

چه کسی باید از GNOME استفاده کند؟

این رابط دسکتاپ برای افرادی که می خواهند برای اولین بار به محیط لینوکس وارد شوند، پیشنهاد می شود.

اگر هنوز به هیچ محیط کاربری دیگری عادت نکرده اید، یاد گرفتن GNOME برایتان راحت و لذت بخش خواهد بود.

در این رابط کاربری، تعداد زیادی اپلیکیشن در اختیار تان است.

کار های ساده ای مانند وبگردی، کار کردن با فایل ها، آهنگ گوش کردن، کار با تصاویر، و … بدون نیاز به هیچ اپلیکیشن اضافی قابل انجام است.

همچنین اگر خواهان یک رابط دسکتاپ مدرن و قابل سفارشی سازی هستید که زیاد هم پیچیده نباشد، بهتر است GNOME را به عنوان گزینه ای جدی در نظر داشته باشید.

مطلب پیشنهادی: معرفی MATE: یکی از قابل اطمینان ترین محیط های کاربری لینوکس